دلنوشته های دکتر حسابی

 

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند،

این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند. همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم،
پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.
انسان عاشق زیبایی نمی شود،
بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!
انسان های بزرگ دو دل دارند؛
دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که می خندد و آشکار است.
همه دوست دارند که به بهشت بروند،
ولی کسی دوست ندارد که بمیرد … !
عشق مانند نواختن پیانو است،
ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری. سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.
دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.
محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود،‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است.   

 

 در زمان زنده بودن باعث شادی کسی نبودیم، 

از کجا میدونیم بعد از مردن شادروان میشیم ... 

در زندگیمون اینقدر ضعیف بودیم که نتونستیم  

کسی رو ببخشیماز چه بابت باید مرحوم بشیم 

 و مورد بخشش؟؟؟!!!اصلا چنین چیزی ممکنه ؟ 

طبق کدوم قانون ادعای شادروان و مرحوم بودن میکنیم؟

ماهیمون هی میخواست یه چیزی بهش بگه تا دهنشو وا میکرد آب میرفت تو دهنش نمی تونست بگه.

دست کرد تو آکواریوم درش آورد شروع کرد از خوشحالی بالا پایین پریدن دلش نیومد دوباره بندازدش اون تو

اینقده بالا پایین پرید خسته شد خوابید دید بهترین موقع اس تا خوابه دوباره بندازدش تو آب.

ولی میبینه الان چند ساعته بیدار نشده یعنی فکر میکنه بیدار شده دیده انداختدش اون تو قهر کرده خودشو زده به خواب...!

این داستان رفتار بعضی از آدم هایی است که کنارمونند دوستشون داریم و دوستمون دارند

ولی ما رو نمی فهمند و فقط تو دنیای خودشون دارند بهترین رفتار رو با ما میکنند.  

                  

یا حسین ...

  

کاش امروز منم میون اون همه جمعیت تو بین الحرمین بودم...   

کاش آقامون از همین راه دور نظری به ما داشته باشه!!! 

هرچند که روز سیاهم...اما خدا کنه امروز آقامون خریدار دل تنگ منم باشه...    

               

میشه آقاجون ؟!!؟!! یه نظر نگاهم کنی؟!!!