شک

من به آمار زمین مشکوکم ؟

اگر این سطح پر از آدمهاست

پس چرا این همه دلها تنهاست؟

بیخودی می گویند هیچ کس تنها نیست

چه کسی تنها نیست؟ همه از هم دورند

همه در جمع ولی تنهایند

من که در تردیدم تو چطور؟

نکند هیچکسی اینجا نیست

گفته بود آن شاعر :

هر که خود تربیت خود نکند حیوان است

آدم آنست که او را پدر ومادر نیست

من به آمار،به این جمع

و به این سطح  که گویند پر از آدمهاست

مشکوکم

نکند هیچکسی اینجا نیست

من به آمار زمین مشکوکم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست؟

من که می گویم نیست

گر که هست دلش از کثرت غم فرسوده ست

یا که رنجور و غریب

خسته ومانده ودر مانده براه

پای در بند و اسیر

سرنگون مانده به چاه

خسته وچشم به راه

تا که یک آدم از آنچا برسد

همه آن جا هستند

هیچکس آن جا نیست

وای از تنهایی

همه آن جا هستند

هیج کس آنجا نیست

هیچکس با او نیست

هیچکس هیچکس

من به آمار زمین مشکوکم

من به آمار زمین مشکوک

چه عجب چیزی گفت

چه شکر حرفی زد

گفت:من تنهایم

هیچکس اینجا نیست

گفت:اگر اشک به دادم نرسد می شکنم

اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم

بر لب کلبه ی محصور وجود

من در این خلوت خاموش سکوت

اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم

اگر از هجر تو آهی نکشم

اندر این تنهایی

به خدا می شکنم به خدا می شکنم

من به آمار زمین شک دارم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست؟

بر من ببخشید که تنها از این راه پاسخگو هستم!!!

دوستای خوبم سلام. 

در حالی می نویسم که خیلی ها همانند من از بقیه بیخبرند... 

 نمیدونم الان کجا هستید و به چه کاری مشغولید؟! در آستانه آزمون ارشد چون من، یا مشغول به تحصیل در مقطع ارشد یا تشکیل زندگی و...اما امیدوارم هرجایی هستید زیر این سقف بلند در پناه یکتا معبود بی همتا همواره سالم  و سعادتمند باشید و گذرتون هم به این وبلاگ بخوره. 

راستش امروز اومدم اینجا تا از طرف خودم و خیلی های دیگه  از خیلی از دوستان عذرخواهی کنم که بنا به مقتضیات زمان و شرایط زندگی نمیتونیم پاسخگوی مستقیم بهم باشیم! 

خدای نکرده بر این امر خرده نگیریم و دال بر بی اعتنایی و دلتنگی از هم نذاریم و اجازه بدیم تا شرایط زندگیمون اجازه بده تا در یه فرصت مناسب باهم رو در رو شیم! 

ما دوستهایی هستیم که چهارسال باهم  خاطرات تلخ و شیرین کنار هم رو تجربه کردیم ... قرار نیست که لکه یه خاطره تلخ باعث دلتنگی ما بشه و در امتدادش خاطرات خوب و خوش باهم بودنمون رو از خاطر ببریم!!! 

پس خواهشا نسبت بهم بد بین نبوده و اجازه بدین تا در امتداد زمان فرصتی فراهم بشه و شرایط زندگی شخصی افراد اجازه بده تا دوباره اون محفل برگرده...   

امیدوارم هیچکدومتون بخاطر هیچ موضوعی از من و از همدیگه دلتنگ و ناراحت نشید...ولو اینکه من دلتنگ و ناراحت نیستم.  

خواهشا بی اصرار کاذب ، اجازه بدین بی هیچ سو نیتی نسبت بهم ، پل ارتباطی ما بنا به شرایط زندگی شخصیمون همین وبلاگ باشه.

ازتون میخوام تا همیشه برای سعادتمندی هم دعا کنیم و شادی و آرامش را برای هم از مامن اصلیش یعنی خداوند منان خواستار باشیم.  

دست حق همراه همیشگی زندگیتون باشه/.