هرچند که در حجمه ی سکوت هم غرق گشتیم اما همیشه به یاد هم هستیم!

سلام دوستای خوبم. خیلی وقت بود که مستقیما باهاتون صحبت نمیکردم...  

امیدوارم هرجای این سرزمین پهناور هستید زیر این گنبد آبی و کبود در پناه خدا سالم وشاد باشید.

راستش وقتی امروز یکی از دوستا گفت که یکی از همکلاسی هامون جویای حالم شد و از بی خبری نسبت  به هم اظهار ناراحتی کرد! هم خوشحال شدم و هم ناراحت...  

اینکه میون همهمه ی زندگیش هنوز جویای حالمون بود خوشحالم کرد و اینکه از بی خبری هم ناراحت بود خیلی بیشتر ناراحتم کرد...  

یادتون باشه من هیچ وقت هیچ کدومتون رو فراموش نمیکنم (اصلا مگه میشه فراموش کرد؟!!!) و تا جایی که لایق باشم از دور دعاگوتونم.

کاش بشه شرایط طوری رقم بخوره که بتونیم باز هم دور هم دوستانه جمع بشیم.