می خواهم قوی ترین باشم!

سال ها پیش جوانی به نام موگو در چین زندگی میکرد که با سنگ شکنی زندگی اش را می گذراند.
جوان نیرومندی بود ، اما از سرنوشتش راضی نبود و شب و روز شکوه می کرد.
آن قدر به خدا شکایت کرد که سر انجام فرشته ی نگهبانش ظاهر شد و گفت:
ـــ تو سالمی و زندگی درازی در پیش داری. همه ی جوان ها با کاری مثل کار تو شروع میکنند ـــ.چرا شکایت داری؟
موگو پاسخ داد: خدا با من منصف نبوده ،فرصتی برای رشد به من نداده.
فرشته نگران شد و به درگاه خدا رفت و

از او کمک خواست تا انسان تحت حمایت او رو حش را از دست ندهد.
خداوند گفت:‌آن گونه باشد که می خواهی . هر آرزوی موگو بر آورده خواهد شد.
روز بعد موگو مشغول سنگ شکستن بود که کالسکه ی جواهر نشان اشراف زاده ای را دید.
دست هایش را بر صورت خاکی و عرق کرده اش کشید و به تلخی گفت:
ـــ چرا نمی شود که من هم یک اشراف زاده باشم؟ این سرنوشت من است.
فرشته اش با خوشحالی عظیمی گفت: چنین باشد!
و موگو صاحب قصری با شکوه ، زمین های فراوان و اسب های زیادی شد. هر روز با خدم و حشم پرشکوه ، از قصر بیرون می آمد و دوست داشت که دوستان قدیمی اش راببیند که کنار جاده صف میکشیدند و با احترام او را نگاه می کردند.

یک روز عصر هوا خیلی گرم بود ؛ حتی زیر چتر آفتابی اش هم گرم بود ، موگو همانند زمانی که سنگ میشکست عرق میریخت. متوجه شد که موقعیت اش اصلا جالب نیست . بالاتر از او، شاهزادگان و امپراتور ها بودند و بالاتر از آنها خورشید بود که از هیچ کس اطاعت نمیکرد. او پادشاه حقیقی بود.
نالید: آه، فرشته ی من! چرا من نمیتوانم خورشید باشم؟سرنوشتم باید همین باشد!
فرشته که سعی میکرد اندوهش را از آن همه جاه طلبی پنهان کند ،اعلام کرد:
ـ پس چنین باشد!
و موگو همان طور که دلش میخواست خورشید شد.
همان طور که درآسمان می درخشید و تحسینش میکردند که می تواند به میل خودش گندم ها را برساند یا آنها را بسوزاند نقطه ی سیاهی به طرف او آمد و بزرگ شد . موگو متوجه شد که یک تکه ابر است.
ابر جلو او گسترد و او دیگر نتوانست زمین را ببیند.
موگو فریاد زد: فرشته! ابر از خورشید نیرو مند تر است! سرنوشت من این است که ابر باشم!
فرشته پاسخ داد: چنین باشد!
موگو به یک ابر مبدل شد و فکر کرد که سر انجام به رویایش رسیده است.
خورشید را پوشاند و فریاد زد: من نیرومندم!
امواج را شوراند و غرید : من شکست نا پذیرم.
اما در ساحل متروک اقیانوس سنگ خارای عظیمی را دید که به اندازه ی دنیا قدمت داشت.
موگو فکر کرد که سنگ او را به مبارزه می طلبد و طوفانی بر انگیخت که دنیا تا آن زمان ندیده بود .
امواج عظیم و خشمگین به سوی سنگ هجوم بردند و سعی کردند آن را از جا بکنند و به اعماق دریا بیندازند
اماسنگ محکم و پا بر جا سر جایش ماند.
موگو فریاد زد: سنگ از ابر قویتر است!فرشته! سرنوشت من این است که سنگ باشم.
و موگو به سنگ خارا تبدیل شد.
از خودش میپرسید : حالا دیگر کی میتواند مرا شکست دهد؟ من نیرومند ترین موجود جهانم!
و سال ها گذشت تا این که یک روز موگو احساس کرد تیشه ی تیزی در بدن سنگی اش فرو رفته است درد عظیمی در بدنش پیچید .
انگار بخشی از بدن سنکی اش زخم برداشته بود. بعد صدای ضربات محکم و مداومی را شنید و دوباره درد در بدنش پیچید.
همان طور که داشت از درد دیوانه میشد نالید: فرشته کسی می خواهد مرا بکشد ! او از من قویتر است . میخواهم مثل او باشم!
فرشته ‌گریان اعلام کرد: چنین باشد!
و موگو دوباره شروع کرد به سنگ شکستن!