از نیلوفر یاد بگیریم ...

دنبال چه هستی در پس چه میگردی ؟

در سراب زندگی عشق را باید جست.

عشق همان زیبا زیستن است

گل نیلوفر در مرداب بودن است

دیده ای نیلوفر عاشق را در پساب بی رمق

که چگونه بر امواج رقصان می تند ؟

عاشقی نیلوفرانه بودن است

در پساب و گنداب زندگی

همچو نیلوفر گل دادن است

فاصله است میان شقایق عاشق دشتهای سبز و نیلوفر آبی مرداب !

شقایق عشق زمین است در بستر حیات

و نیلوفر عشق درون است در بستر ذات!

شقایق بر سر خاک در دل گرماش رمیده

نیلوفر در دل آب فرو رفته و بر خود تنیده !

شاید گلی را توان روییدن در آب باشد

اما هنر بودن در مرداب ، هرگز.

مرداب رود خسته و مانده ی روزگار است

بی حرکت و بی رمق

بی جنب و جوش رود خروشان

ساکت و آرام افتاده در گوشه و کناری

چنانکه بوی تعفن گرفته

و منتظر باد سوزان گرمای سرطان است

که نفس آرام و بی حیاتش را در کام جان گیرد.

شاید

نیلوفر عاشق خسته به چهره ی مرداب رنگ و بویی ببخشد

و چشم گذرگهان را

به سوی این  دل افسرده  افکند

برعکس نیزار که حصار دور مردابش بیشتر هویدایش می کند

و خجالت بودن مرداب را رسوا می کند.

نیلوفر عاشق

رنگ و بوی عشق و بودن را

تلاش چگونه زیستن را نوید می دهد.

اگر مرداب را توان درک حقیقت نیلوفر بود

که مرداب نبود!

بلکه رودی پیوسته به دریا بود .

دنبال چه هستی در پس چه می گردی؟!

که درس بودن و شدن را

تنیدن در مرداب زندگی و شکفتن گل حیات را

گل نیلوفر آموخته است.

گل نیلوفر همینجاست!

در کنار این مرداب!

کیست که دریابد نجوای این گل عاشق را...

 بیایید از نیلوفر نیلوفرانه را بیاموزیم